gewerkt aan verschillende geensceneerde fotoseries. Omdat de vraag “Wat doet, zegt, vertelt kleding?” voortkwam uit mijn stage bij de kostuumafdeling van een filmcrew en mijn scriptie over kostuum, kleding en mode ging, ben ik onder andere filmstils gaan maken.
Foto’s van scenes die uit een film zouden kunnen komen. Foto’s die een verhaal suggereren. Ik fotografeerde een aantal keer dezelfde scene, maar veranderde daarin steeds de kleding. Zo word zichtbaar hoe door andere kleding ook het verhaal verandert.
Metamorfose 1:
Ik heb mezelf gefotografeerd zoals ik er uitzag in 1997, in 2001 en zoals ik er op het moment uit zie. Ook heb ik mezelf aangekleed zoals ik er uit zou kunnen zien in 2014 en in 2020. Ik heb daarvoor alleen keding, haar en make up veranderd.
Transformatie 1:
Ik heb mezelf als twee uiteenlopende types aangekleed, contrast. En stapje voor stapje de een in de ander laten veranderen, transformatie. Eerst alleen sieraden, daarna make up, daarna een ander jasje en vervolgens een ander shirt. Uiteindelijk zit ook het haar heel anders. Ook hier heb ik geprobeerd steeds dezelfde houding en uitdrukking aan te nemen. Dat viel nog niet mee, ik merkte dat je kleding erg veel invloed heeft op je gevoel. Wat me hier bij ook opviel is dat de twee buitenste types bijna clichébeelden zijn, vanzelfsprekend, geheel kloppend. De types er tussenin zijn een mix en daardoor onvoorspelbaar en eigenlijk veel interessanter. Geloofwaardiger en veel persoonlijker.
Transformatie 2:
Het model staat opnieuw steeds in dezelfde houding en omgeving, alleen haar kleding verandert. Ik heb gepoogd haar in verschillend tijden neer te zetten: de jaren 20, 40, 60, 80 en nu, anno 2000. Met daartussen steeds een foto van een mix van de verschillende outfits.
Filmstill 1:
Hier heb ik mijn model in vier uiteenlopende kledingstijlen neergezet met steeds dezelfde gezichtsuitdrukking. Dit viel ook voor haar weer niet mee omdat kleding erg veel invloed heeft op je gevoel, wat sterk doorspeelt in uitdrukking en houding. Ik heb hier met licht en met een “overacting”-uitdrukking sterk naar filmbeelden willen verwijzen.
Filmstill 2:
Wederom heb ik de modellen in dezelfde scene en houding neergezet en alleen de kleding verandert. Ik heb voor oudere modellen gekozen omdat deze net zo goed in films voor kunnen komen. Het gaat mij niet om schoonheid, jong en mooi zoals bij modefoto’s, maar om het verhaal. Ik heb ook expres geen gezicht in de voorgrond zodat de focus van de foto op de kleding ligt en het verhaal niet beinvloed wordt door de gezichtsuitdrukking.
Metamorfose 2:
Opnieuw modellen in dezelfde scene en houding waarbij alleen de kleding verandert.
Tot nog toe had ik een neutrale achtergrond gebruikt zodat niets zou afleiden van de kleding. Deze keer heb ik voor een bepaalde achtergrond gekozen om te onderzoeken hoe deze de wisselwerking van de verschillende kleding zou beinvloeden. Ook heb ik subtiele verschillen in de houding van de modellen aan gebracht om de beelden iets spannender te maken.